หานคุนบนกำแพงเมือง กล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นระริก แม้ตัวอยู่ไกล แต่เขายังสามารถรับรู้ได้อย่างชัดเจน ว่าอำนาจสายฟ้าที่อัดแน่นอยู่ในเกลียวคลื่นสีฟ้านี้ น่าสยดสยองเพียงใด ฉะนั้นความรู้สึกของมังกรเพลิงทมิฬที่เป็นผู้ทานรับมันโดยตรง จะลึกล้ำยิ่งกว่าขนาดไหน คงไม่ต้องกล่าวถึง เมื่อต้องเผชิญหน้ากับการโจมตีด้วยเวทย์สายฟ้าอันน่าสะพรึง มันสั่นสะท้าน ส่วนลึกในจิตใจบังเกิดความรู้สึกไร้กำลัง คล้ายกับว่าจำนนแล้วต่อโชคชะตา มันยอมให้กระแสสายฟ้าโถมเข้ากลืนกิน ตูม เปรี้ยง! ท่ามกลางกระแสสายฟ้า พายุสีฟ้ากระแทกเข้าใส่ศีรษะของมังกรเพลิงทมิฬ ระเบิดหัวทั้งหัวกลายเป็นหมอกเลือด หลังจากนั้น ร่างไร้ศีรษะของมังกรเพลิงทมิฬก็ร่วงลงกับพื้น "เขา.. เขาสังหารมังกรเพลิงทมิฬได้ในดาบเดียว! " หานคุนอ้าปากค้าง กรามแทบหลุดด้วยความตกใจ จิตใจของเขากังวานก้องไปด้วยเสียงหึ่ง หึ่ง คล้ายตกอยู่ในสถานะสับสนอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
ตลอดชีวิตของ เฉินฉางเซิง นั้นเต็มไปด้วยความลึกลับ เริ่มต้นจากกลิ่นหอมประหลาดที่แผ่กำจายออกมาจากตัวทำให้เหล่าสิ่งมีชีวิตเกิดความหิวกระหาย ตามมาด้วยร่างกายที่อ่อนแอเสียจนทำให้ไม่อาจบำเพ็ญเพียรได้ สุดท้ายจบลงที่อาการป่วยที่ทำให้ชีวิตของเขามิอาจยืนยาว ตลอดระยะเวลาสิบกว่าปีที่ผ่านมาเขาทำได้แค่ท่องตำราจำนวนหลายพันเล่ม แม้จะรู้ว่าอาการป่วยมิอาจรักษา บางทีมันจะเป็นโชคชะตา แต่เขาก็อยากจะท้าทายลิขิตฟ้านี้ดูสักครั้ง เขามิใช่คนเก่ง แต่เขาอยากลอง และนั่นคือจุดเริ่มต้นเส้นทางการพลิกโชคชะตาของเขา…