คำนิยม โดย ศักดิ์สิทธิ์ แท่งทอง ตาดีได้ ตาร้ายเสีย ใครมีความคิดสร้างสรรค์อ่านเรื่องนี้ก็จะสร้างเสริม บอย (ผู้เขียน) เป็นผู้ร่วมงานกับผม ผมอยู่เบื้องหน้า เขาอยู่เบื้องหลัง (หมายเหตุ: ผมแต่งเพลง แฟนไม่มา แฟนไม่มี ให้อัลบั้มพลพรรครักเอย ของพี่แท่งและคณะครับ ลองกดฟัง ที่นี่ ครับ) บอยคือหนึ่งในผู้ปิดทองหลังพระที่มีอยู่ทั่วไปในสังคมของเรา พระพุทธรูปจะสวยครบองค์ได้อย่างไรถ้าขาดคนปิดทองหลังพระ พี่น้องครับ เรามาช่วยบอยปิดทองหลังพระกันหน่อยดีไหมครับ สาธุ ตาดีได้ ตาร้ายเสีย คิดดีได้ดี คิดร้ายได้ร้ายครับ 5. คำนิยม โดย นภาพร ไตรวิทย์วารีกุล (พี่อ้อย) เห็นตอนแรกชอบชื่อเรื่องค่ะ แต่พออ่านจบ ชอบเนื้อหามากกว่าชื่อเรื่องซะอีก สิบเอ็ดวันในวัดที่ผู้หญิงคงไม่มีโอกาสได้สัมผัส แค่เคยสงสัยเฉยๆ ว่าคนธรรมดาคนหนึ่งเปลี่ยนจากเสื้อผ้าไปห่มจีวร ผ่านพิธีบวชไปไม่ถึงชั่วโมง จากมนุษย์ที่เคยสัมผัสกิเลสทุกวันสามารถเปลี่ยนไปเป็นพระผู้บริสุทธิ์ได้ทันทีเลยหรือ เป็นคนตักบาตรอย่างอิ่มใจ แล้วคนอุ้มบาตรล่ะรู้สึกอย่างไร ลองหาคำตอบดูค่ะ อ้อ! อ่านจบแล้วคุณจะรู้ว่า เพลง "คิดถึงฉันไหมเวลาที่เธอ... " เกี่ยวอะไรกับวัด (หมายเหตุ: ช่วงนั้นผมเข้าประกวดคัดเลือกเป็นดีเจหน้าใหม่ค่ายเอไทม์ จึงได้รู้จักกับพี่อ้อย ผมเข้ารอบ 10 คนสุดท้าย เสียดายคลื่นใหม่ไม่เปิดตัว ฝันที่จะได้เป็นดีเจจึงสลายไปตั้งแต่วันนั้น) 6.
ทั้งหมดนี้คืออารัมภบทเปิดเรื่องครับ โปรดติดตามตอนต่อไป ว่าวันแรกที่ผมบวช ผมเจออะไรบ้าง รับรองว่าสนุกครับ:) #ผมไม่มีผม
คำนิยม โดย นิติพงษ์ ห่อนาค บอยทำงานกับผมมาหลายปีแล้ว ดูด้วยตาเปล่าก็รู้มาตลอดว่ามันเป็นคนตรงไปตรงมา ทื่อ ๆ จบปริญญาโทวิศวะ จุฬาฯ แต่มาร้องรำทำเพลงกิ๊กก๊อกอะไรกับผมที่นี่ก็ไม่รู้ ไม่รู้ว่าสมถะหรือใฝ่ต่ำ แต่ผมเพิ่งรู้ว่า หนึ่ง มัน ผู้รู้ลึกซึ้งเชี่ยวชาญเรื่องเพลงร็อคสมัยใหม่ เป็นเด็กแนว รุ่นวัยฉกรรจ์ ไม่น่าเชื่อว่ามันจะสนใจใฝ่รู้พุทธปรัชญาและเป็นแฟนพันธุ์แท้ท่านพุทธทาสถึงขนาดนี้ สอง ยังมีพุทธศาสนิกชนแนวฉลาดหวาดเสียว มีนิกายส่วนตัว เลือกเชื่อ เลือกพิจารณาและเลือกสงสัยก่อนเลื่อมใสแบบนี้อยู่อีกหนึ่งคนเป็นอย่างน้อยในบริเวณใกล้ตัวผม หวังว่าคงจะมีอีกมากที่ผมยังไม่รู้จัก สาม มัน-หน้าตาแบบมันนี่น่ะหรือ? เขียนหนังสือได้สนุกปานนี้ ปกติการเรียกพระ เราจะเรียกตามวัย หลวงปู่ หลวงพ่อ หลวงพี่ แต่ถ้าไปเจอพระอายุน้อยกว่าเรา เราเรียกหลวงน้องได้ไหม (นี่ล้อสำนวนหลวงน้อง) สรุปว่านี่เป็นบันทึกของหลวงน้องบอยในช่วงที่ได้บวชเรียน ได้เรียนปรัชญาทุกชนิด ทั้งชีวิต ทั้งหิว ทั้งตลก อ่านแล้วสนุกและสำเหนียก มันจะเอาเรื่องบวชมาเขียนก็ไม่บอกผม จะได้ฝากเรื่องของผมมาเล่าด้วย มีอยู่สองเรื่องคือ หัวโล้นติดมุ้งทุกเช้าเหมือนรองเท้าแบบดึงดังแคว่กๆ กับเรื่องตั้งสายกีตาร์ให้เณร สาธุ 4.
1. หนังสือเล่มแรกที่ทำให้หลายคนรู้จักผม คือ "งานไม่ประจำ ทำเงินกว่า" (พ. ศ. 2556) แต่จริง ๆ แล้วหนังสือเล่มแรกที่ผมเขียนและได้รับการตีพิมพ์ คือ "ผมไม่มีผม" เล่มนี้วางจำหน่ายเมื่อปี พ. 2548 เนื้อหาคือบันทึกเรื่องราวที่ผมบวชเมื่อปี พ. 2547 ไม่ได้บวชนาน (แค่ 11 วัน) ไม่ได้บวชไกล (วัดอยู่ติดกับบ้านเลยครับ) แต่ผมก็อุตส่าห์จดบันทึกประสบการณ์ช่วงนั้นเสียยืดยาว จนกลายมาเป็นต้นฉบับที่ สำนักพิมพ์ a book นึกอย่างไรไม่รู้ ตัดสินใจรับพิมพ์ (และขายไม่ออกในที่สุด หนังสือเหลือบาน ผมเคยเห็นนำมาเลหลัง ลด 80% แต่ก็ไม่น่าจะขายหมด) วันเวลาผ่านไป ผมเกือบลืมหนังสือเล่มนี้ไปแล้ว จนกระทั่งพบไฟล์ต้นฉบับอยู่ในฮาร์ดดิสก์ตอนกำลังเก็บของเตรียมย้ายบ้าน เมื่อลองเปิดอ่านในปีนี้ พ. 2563 ผมพบว่า "พอใช้ได้" เนื้อหาบางส่วนยังพอไปวัดไปวาได้ (แต่บางส่วนก็อาจจะเชยไปหน่อย) แม้ไม่มีใครร้องขอว่าอยากอ่าน "ผมไม่มีผม" แต่ผมก็อยากนำมาเผยแพร่ไว้ที่นี้ โดยเรียบเรียงใหม่ให้กระชับขึ้น เอาไว้อ่านกันสนุก ๆ ครับ ส่วนถ้าจะได้สาระไปด้วย ให้ถือว่าเป็นของแถมก็แล้วกัน ผมจะทยอยลงในเว็บไซต์เป็นตอน ๆ นะครับ ส่วนในตอนแรกนี้ ขอนับเป็นตอนที่ 0 ว่าด้วยคำนำและคำนิยมก่อนก็แล้วกันครับ 2.
ศ. ๒๔๘๗ ในสมัย จอมพล ป.